Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για την ταινία The Kitchen

Κριτική για την ταινία The Kitchen

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]

[line]

[dropcap]Ν[/dropcap]έα Υόρκη, 1978. Τα 20 οικοδομικά τετράγωνα με τα ενεχυροδανειστήρια, τους οίκους ανοχής και τα διαβόητα μπαρ ανάμεσα στην 8η Λεωφόρο και τον ποταμό Χάντσον που ανήκουν στην ιρλανδική μαφία και είναι γνωστά ως Hell’s Kitchen, δεν είναι το πιο εύκολο μέρος να ζει κανείς. Ή το πιο ασφαλές. Όταν τρεις μαφιόζοι μπαίνουν φυλακή, οι γυναίκες τους θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, συνεχίζοντας το «έργο» τους. Πρωτοστατούν στις κομπίνες και αναγνωρίζονται ως άξια μέλη της τοπικής μαφίας.

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός από το Cinemafiles

H Κάθι, η Ρούμπι και η Κλερ είχαν αποδεχτεί ότι οι αρχιμαφιόζοι σύζυγοι τους θα τις φροντίζουν και θα φέρνουν τα λεφτά στο σπίτι. Αλλά οι σύζυγοι τους είναι στη φυλακή και τα πράγματα είναι σκούρα. Η γειτονιά δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Τα έσοδα έχουν μειωθεί και ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Τα εναπομείναντα μέλη της συμμορίας δεν τους δίνουν χρήματα για να πληρώσουν το νοίκι, να έχουν φαγητό ή να κυκλοφορούν χωρίς φόβο. Αν θέλουν να επιβιώσουν, είναι δική τους υπόθεση , κάνοντας “deal” με ανθρώπους που ποτέ δεν τις είχαν πάρει στα σοβαρά, κάτι που θα τις κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να χαλαρώσουν και να αφεθούν. Πρέπει να αναλάβουν ευθύνες και δράση.

Η Αντρέα Μπερλόφ, υποψήφια για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου της βιογραφίας Straight Outta Compton που έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία στην Αμερική, βασίζεται στο graphic novel της Vertigo, γράφει το σενάριο και κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με τούτη τη γυναικοκρατούμενη περιπέτεια , σε μια άνιση , όμως , προσπάθεια να διηγηθεί μια ιστορία γεμάτη γκάνγκστερ στην οποία τρεις γυναίκες είναι οι κύριοι χαρακτήρες στο περιβόητο Hell’s Kitchen της δεκαετίας του ‘70.

Εδώ έχουμε μια ιδιάζουσα περίπτωση τίτλου ταινίας η οποία μπορεί και να μπερδέψει το κοινό. Τις “Βασίλισσες του Εγκλήματος” -πάντως- όπως αναγράφεται στα ελληνικά , δεν θα τις δείτε ποτέ , καθώς η Μπερλόφ όπως και στην κόμικ σειρά με τον ίδιο τίτλο , αφαιρεί την “Κόλαση” και με τρείς αρχικές και γρήγορες σεκάνς μας γνωρίζει τις τρείς ηρωίδες … και τις “Κουζίνες” τους. Λογοπαίγνιο που μπορεί στην ποπ και geek κουλτούρα της Αμερικής να λειτουργεί , εδώ όμως μπερδεύει , μην ξέροντας πραγματικά τι να περιμένεις. Και μπορεί η ταινία της Μπερλόφ να μοιράζεται το ίδιο όνομα με αυτό που έδωσε η DC , στην μεγάλη οθόνη όμως αποτυπώνεται μια διαφορετική αντίληψη , με το φιλμ να γίνεται ένα μέρος ενός μεγαλύτερου σύμπαντος. Και αυτό γιατί με τόσους πολλούς χαρακτήρες και υπό-πλοκές στριμωγμένες σε μόλις 100 λεπτά φιλμικού χρόνου , δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι κανένας δεν έχει το χώρο να αναπνεύσει , με το τελικό αποτέλεσμα να είναι κάτι που το αισθάνεσαι ότι θα έπρεπε να ήταν πολύ καλύτερο από ότι πραγματικά είναι.

Η κεντρική ιδέα – τρεις γυναίκες που αναλαμβάνουν “τη δουλειά”, όταν οι σύζυγοί τους φυλακίζονται – μας φέρνει στόν νου τις εξαιρετικά ανώτερες “Χήρες” του περασμένου έτους. Όπως εκείνη η ταινία , έτσι και τούτη μας δείχνει ότι τα θηλυκά μπορεί να είναι εξίσου ισχυρά, ικανά και αθώα όπως οι άνδρες. Το The Kitchen επιδιώκει ναι μεν να σπάσει τους “τοίχους” των δυο φύλων και τα στερεότυπα , όπου αν και σε γενικές γραμμές επιτυγχάνει αυτόν τον στόχο, δεν κάνει τίποτε άλλο.

Με μια εντελώς αποστειρωμένη , ακαδημαϊκή και χωρίς πρωτοτυπία σκηνοθεσία , με μια ιστορία λεπτή και με χαρακτήρες χωρίς ανάπτυξη , που δεν σώζονται ούτε απο τα ελάχιστα σεναριακά twists , η ταινία της Μπερλόφ μετατρέπεται σαν το πρώτο κεφάλαιο ενός μεγάλου βιβλίου – ένα από τα οποία λείπουν , όμως , αρκετές σελίδες.

Σαφώς η ταινία έχει τα defaut της, έχει όμως και τις στιγμές της … έστω και μετρημένες . Οι καλύτερες από δαύτες είναι όταν ο Gabriel και η Claire ερωτεύονται καθώς συζητούν την κατάλληλη διαδικασία για την “αποσυναρμολόγηση” ενός σώματος , ένα είδος σκηνής που βγαίνει από ένα παράλληλο κινηματογραφικό σύμπαν του Quentin Tarantino , αλλά και το σχεδόν stand-up comedy νούμερο του Bill Camp, του ιταλού μαφιόζου και αφεντικό του Brooklyn. Όσο για τις τρείς ηρωίδες , αυτή που μάλλον βγαίνει αλώβητη είναι η Melissa McCarthy , η οποία δείχνει οτι της ταιριάζουν γάντι αυτοί οι ρόλοι.

Η μη επαφή μου με το αρχικό υλικό καθιστά δύσκολο να εξακριβώσω αν τα ελαττώματα της ταινίας είναι η μεταφορά από το κόμικ. Και όμως , καθώς η ταινία από την μέση και μετά ήταν ένας κατήφορος , με τα 100 λεπτά της να φαίνονται αιώνας , παρατηρείς οτι το δραματουργικό υλικό υπήρχε και οτι στα χέρια κάποιου πολύ πιο έμπειρου σκηνοθέτη η ταινία θα μπορούσε να αναδειχθεί , καθώς η προσέγγιση της Μπερλόφ είναι αμήχανη και αποσπά την προσοχή. Εκτός φυσικά και θέλει να μας “πεί” κάτι άλλο που -σε εμένα τουλάχιστον- πέρασε απαρατήρητο.

Συνολικά, ωστόσο, η ταινία είναι μια απογοήτευση και, αν και επιδιώκει να σπάσει τα κλισέ του είδους , μας θυμίζει ότι οι ταινίες με γυναίκες γκάνγκστερ μπορούν να είναι εξίσου γενικές και αδιάφορες … όπως και αυτές με ανδρικούς χαρακτήρες. Παρ’ όλη όμως την απογοήτευσή μου , αυτό που πραγματικά ευχαριστήθηκα είναι το soundtrack της ταινίας και ειδικά τα τραγούδια της που επιμελήθηκε η Deva Anderson , με μια γκάμα που ξεκινά από funk και soul της εποχής , μέχρι τους Heart και Fleetwood Mac. Στο κάτω-κάτω το soundtrack της ταινίας είναι εκείνο που συχνά μας μένει στο τέλος … ειδικά εδώ.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”103″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Melissa McCarthy [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Tiffany Haddish [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Elisabeth Moss [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[line]

Τhe Κitchen Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]

[line]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ