Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για το Interstellar

Κριτική για το Interstellar

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 51 Average: 4.3]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 51 Average: 4.3]

[line]

O Christopher Nolan εκμεταλλεύεται το πρώτο της μέρος για να χτίσει σε αγωνία και πλοκή, θέλοντας να κάνει και οικονομία χρόνου και χώρου σε περιττές εισαγωγές (όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται για μια ταινία 170 λεπτών), μπαίνοντας κατευθείαν στο ζουμί της υπόθεσης και χωρίς διάθεση για άσκοπες φλυαρίες εκτός του θέματος του. Σε μερικά σημεία ειδικά προς το τέλος βέβαια “υποκύπτει”σε μικρά τέτοια παραπτώματα, αλλά θα αναφερθούμε αργότερα σε αυτό.

 

[blockquote cite=”Πλοκή του Interstellar” type=”left, center, right”]Το Interstellar εξιστορεί τις περιπέτειες μιας ομάδας εξερευνητών, οι οποίοι αναλαμβάνουν την πιο σημαντική και ηρωική αποστολή στην ανθρώπινη ιστορία: να ταξιδέψουν, μέσω μιας πύλης στο χρόνο, πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς, για να ανακαλύψουν αν η ανθρωπότητα έχει μέλλον ανάμεσα στα αστέρια.[/blockquote]

Η συγκεκριμένη ταινία δεν ξέρω κατά πόσο απευθύνεται σε ευρύ κοινό όσο κι αν πολλοί το θεωρούν blockbuster ή μια ταινία από τον σκηνοθέτη του Inception και του Batman Trilogy. O Nolan είναι ένας από τους πιο σταθερούς σκηνοθέτες του Χόλιγουντ και από τους λίγους που μένουν πιστοί στις ιδέες τους και όπως του βγει και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί απλά να το παίξει εμπορικός (μεγάλη απόδειξη και το ότι αποφεύγει το 3D σε όλες του τις ταινίες).

[columnize] Το Interstellar, θα μπορούσε πολύ άνετα να είναι μια περιπέτεια φορτωμένη με εφέ και χορταστικές σκηνές δράσης αλλά ο σκηνοθέτης της επιλέγει να πάει την ταινία σε άλλο “μονοπάτι” και την θεματολογία του σε άλλο επίπεδο. Είναι με διαφορά η πιο συναισθηματική και πιο ολοκληρωμένη σε περιεχόμενο ταινία του Christopher Nolan. [/columnize]

Ξεκαθαρίζω, γιατί πολλές φορές ο γραπτός λόγος μπορεί να παρεξηγηθεί. Δεν είναι η καλύτερη του ταινία αλλά σίγουρα η συγκεκριμένη είναι η πιο πιστή ταινία στις ιδέες του σκηνοθέτη της, ο οποίος οραματίστηκε κάτι μεγαλεπήβολο για την μεγάλη οθόνη και κατάφερε να το φέρει εις πέρας σχεδόν άψογα. Ναι ακόμα περισσότερο και από το Inception.

Σε μια από τις πιο ουμανιστικές του ταινίες (παρά το γεγονός ότι εξελίσσεται σε ένα “φανταστικό” περιβάλλον), το Interstellar προσπαθεί να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου, δηλαδή την διασκέδαση και το καλό σινεμά. Μπορεί σε κάποιες στιγμές να είναι φορτωμένη η ταινία (η “φλυαρία” του βέβαια είναι αρκετά γοητευτική όχι μόνο εδώ αλλά σε όλες του τις σκηνοθετικές δουλειές), ωστόσο καταφέρνει να διαχειρίζεται το υλικό του με τέτοιο τρόπο που σου αποσπά το ενδιαφέρον και σε κερδίζει.

Χρειάζεται βέβαια και την “συμμετοχή” του θεατή, με την έννοια ότι απαιτεί την προσήλωση του για όλη την διάρκεια της και φυσικά την όρεξη του για την παρακολούθηση της, καθότι όποιος από την αρχή κανιβαλλίσει το περιεχόμενό της ή αρχίσει τους βαριαστεναγμούς (το λέω επειδή στην δημοσιογραφική υπήρχαν και τέτοιες αντιδράσεις πριν καλά καλά αρχίσει η ταινία), καλύτερα να φυλάξει τα λεφτά του για κάτι άλλο. Γενικά, πρέπει η κάθε ταινία να αντιμετωπίζεται όπως προϋποθέτει το είδος της και για αυτό το οποίο δημιουργήθηκε, με τα όποια καλά ή άσχημα σχόλια, αλλά σε καμία περίπτωση με προκατάληψη και στο τέλος να γίνει η σούμα.

Ας μην ξεφεύγουμε όμως από την γενικότερη κριτική της ταινίας. Εκείνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Christopher Nolan είναι ότι σε όλες του τις ταινίες (έτσι και εδώ στο Interstellar), προσπαθεί να “εξαντλήσει” την θεματολογία του και στην συγκεκριμένη περίπτωση το πως ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει το παρών και το μέλλον και φυσικά το κατά πόσο μπορεί να καθορίσει την τύχη του.Έστω και σε φιλοσοφικό αλλά και επίπεδο φαντασίας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να προσπαθείς το αποκαλύψεις κατά την διάρκεια της ταινίας.

Παρουσιάζει όλες τις οπτικές γωνίες, έχει μερικές ανατροπές και το κυριότερο βασίζεται στο εξαιρετικά καλογραμμένο του σενάριο, το οποίο ενσωματώνει στην υπέροχη σκηνοθεσία του (εξαιρετικές οι ευρυγώνιες λήψεις του με επίκεντρο τους πρωταγωνιστές του και τα πλάνα του με την κάμερα στο χέρι όποτε αυτό χρειάζεται) αλλά και σε συνδυασμό με τις μοναδικές ερμηνείες των ηθοποιών του και ειδικότερα του εξαίσιου για ακόμα μια φορά Matthew McConaughey.

Μιλώντας για ερμηνείες, πέρα από τον σεληνιασμένο και σε τρομερή φόρμα McConaughey, μεγάλη βελτίωση έχει τα τελευταία χρόνια και η (συνήθως αδιάφορη) Ann Hathaway που βάζει και εκείνη με την σειρά της την σφραγίδα στον χαρακτήρα που υποδύεται. Για τον Michael Caine τι να πρωτοπούμε, σε όποιο πλάνο της καριέρας του και να τον χαζέψεις είναι καταπληκτικός. Η Jessica Chastain ξεχωρίζει από το υπόλοιπο μεγάλο καστ, στο οποίο μοιραία δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν όλοι.

Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μην αποκαλύψω κάτι που θα χαλάσει την ταινία, διότι αποτελεί μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία που συνδυάζει πανέμορφα οπτικά εφέ αλλά και ένα χορταστικό περιεχόμενο, το οποίο υπηρετεί ο Nolan μέχρι και το τέλος της ταινίας με τον δικό του τρόπο.

[columnize] Με ένα στρωτό ξεκίνημα της ταινίας, το Interstellar προσπαθεί σταδιακά να εισάγει τον θεατή στην πλοκή της ταινίας δίχως να προσπαθεί να χάσει χρόνο άσκοπα με το να μας παρουσιάσει την κεντρική οικογένεια και να δώσει μεγαλύτερο χρόνο στις δυσκολίες της απόφασης του (αυτό έχει και τα θετικά του και τα αρνητικά του στοιχεία, τα οποία βέβαια όσο προχωράει η ταινία, ξεδιπλώνονται στην οθόνη). Εν συνεχεία, έχουμε το κύριο μέρος της ταινίας το οποίο διαθέτει αρκετές ενδιαφέρουσες συζητήσεις, άλλοτε πιο φιλοσοφικού και άλλοτε κάπως πιο ρεαλιστικού επιπέδου, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το φινάλε είναι επικών διαστάσεων όπως προστάζουν όλες οι ταινίες του Nolan. Έχει ελάχιστα ψεγάδια (η διάρκεια και μερικές ίσως άνευρες σκηνές προς τα μέσα της ταινίας), αλλά αυτά οφείλονται ίσως στον υπερενθουσιασμό του σκηνοθέτη της και στην προσπάθεια πλήρους κάλυψης της θεματολογίας του. [/columnize]

Σκόπιμα, άφησα απ’ έξω το 2001: A Space Odyssey μιας και δεν θεωρώ ότι μπορούν να συγκριθούν οι ταινίες μεταξύ τους, καθότι υπάρχει διαφορετικό περιεχόμενο, διαφορετική ποιότητα και τεχνολογικά μέσα και διότι είμαι της άποψης ότι πρέπει να βλέπουμε την κάθε ταινία για αυτό που αντιπροσωπεύει, χωρίς να μας θυμίζει κάποια άλλη.

Ποια είναι η ετυμηγορία μας λοιπόν για το Interstellar; Πρόκειται για μια ταινία που δύσκολα συναντάς πλέον στον “εμπορικό” κινηματογράφο (αν και όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω στην κριτική, δεν κατατάσσεται μόνο στο συγκεκριμένο είδος), που βλέπεις και μπορείς να την συζητάς για ώρες και σίγουρα θα μνημονεύεται για καιρό. Χορταστική, όχι τόσο σε θέαμα αλλά σε θεματολογία, έχει όλα τα καλά στοιχεία του κινηματογράφου που μας αρέσει και το κυριότερο είναι ότι χορταίνει τόσο το μάτι, όσο και τον εγκέφαλο του θεατή. Και πλέον λίγες είναι οι ταινίες που το πραγματοποιούν αυτό.

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”170″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Matthew McConaughey  [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Ann Hathaway [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Jessica Chastain [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Βαθμολογία” open=”false”] [icon type=”star”][icon type=”star”][icon type=”star”][icon type=”star”][icon type=”star-o”][/accordion_item][/accordion]

[line]

[feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”] Interstellar Official Trailer [/feature_headline]

[author title=”Title” author_id=””]

[share title=”Title” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

8 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Τι υπέροχη ταινία ήταν! Τι να πρωτοπεί κανείς. Η φωτογραφία, η μουσική, όλα αλληλοσυμπλήρωναν ένα μικρό υπερθέαμα! Και η κριτική σας πολύ καλή στο the point! Νομίζω είναι από τις ταινίες που αξίζει να την δεις στην μεγάλη οθόνη, για να δεις όλο το μεγαλείο της

    • Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια, καταρχήν. Χαιρόμαστε πολύ που σου άρεσε και η ταινία και η κριτική μας! Πραγματικά είναι από τις ταινίες που απολαμβάνεις τόσο για το βάθος τους, όσο και για την εξαιρετική οπτική διάσταση του θέματος. Μακάρι να βλέπουμε πιο συχνά τέτοιες!

  2. Για μένα η ταινία ήταν απο τις καλύτερες κινηματογραφικες εμπειρίες των τελευταίων ετών. Η μουσική ηταν ο πιο καταλυτικός παράγοντας στην ατμόσφαιρα της ταινίας και η σκηνοθεσία εκπληκτική. Παρακολούθησα κάτι το οποίο είναι ‘πάνω’ απο μένα. Η ταινία ανοίγει τους ορίζοντες στα μυαλά των θεατών, όπως και το Inception, τους φέρνει σε επαφή με την απεραντοσύνη, το σκοτάδι, το φως, την μουσικη, τη σιωπή και το μεγαλείο του διαστήματος (μάλλον πολύ ποιητικό το έκανα αλλα έτσι ήταν και πολλές σκηνές του Interstellar).

    Έχω κουραστεί να διαβάζω αρνητικές κριτικές για μια ταινία μονο και μόνο επειδή έχει υψηλό budget. Επιπλέον τα τελευταία χρόνια οι ‘κριτικοί’ θεωρούν μια ταινία ποιοτική και αξιόλογη μονο αν έχει να κάνει με διαστροφές κάθε τύπου και ψυχρούς χαρακτήρες/ερμηνείες. Πλέον αν ηθοποιός κλαίει σε σκηνή ταινία, η ταινία θεωρείται αυτόματα ‘μελλόδραμα’. Αν η ταινία έχει θέμα την αγάπη είναι ‘ρηχή’, ‘εύπεπτη’ και ‘εύκολη λύση σχετικά με το σενάριο.

    Το Insterstellar καταπιάστηκε με επιστημονικά ζητήματα τα οποία δεν έχουν αναλυθεί πλήρως και που ούτε οι ίδιοι οι επιστήμονες γνωρίζουν αν έχουν βγάλει σωστά συμπεράσματα ή όχι. Οι θεωρίες σχετικά με τις μαύρες τρύπες, την καμπυλότητα του χρόνου, την πέμπτη διάσταση κλπ βασίζονται σε υποθέσεις και σε αναλύσεις που ίσως ξεκινούν απο λάθος βάση, όπως η εξίσωση που προσπαθούσαν να λύσουν στην ταινία. Κι όμως το Interstellar κατηγορείται για κενά στο σενάριο και επιστημονικά λάθη και ξαφνικά οι κριτικοί κινηματογράφου έγιναν και θεωρητικοί φυσικοί! Anyway, ας μην ρίξω άλλο φαρμάκι!

    Απλά χάρηκα που διάβασα μια αντικειμενική και πλήρης κριτική σε σχεση με αυτές που κυκλοφορούν των ‘ειδικών’ και ‘ψαγμένων’ που κυκλοφορούν εκεί έξω.

    • Pepper, καταρχήν να σε ευχαριστήσουμε για τα πολύ καλά σου λόγια και καλωσόρισες στην παρέα μας! Χαιρόμαστε που σου άρεσε η κριτική μας. Δεν θέλω να σχολιάσω τους κριτικούς, είτε θετικά, είτε αρνητικά γιατί ο καθένας έχει την δική του άποψη και φαίνεται αν κάποιος έχει προκατάληψη ή όχι. Εμάς αυτό που μας αρέσει είναι να καλύπτουμε όλο το φάσμα του κάθε θέματος μας, όσο καλύτερα μπορούμε και το κυριότερο να γράφουμε την άποψη μας. Το ίδιο θέλουμε και από εσάς, να μας γράφετε είτε αρνητικά σχόλια, είτε θετικά με κόσμιο τρόπο, όπως κάνετε σχεδόν όλοι.

      Η ανάλυση σου είναι πολύ καλή για την ταινία και πράγματι σε βάζει σε σκέψη και αναλύει πράγματα που δεν έχουν μελετηθεί. Δεν υπάρχει θέμα αν υπάρχουν άσχημα σχόλια ή αν δεν αρέσει σε κάποιους η ταινία, αρκεί να μην το κάνει με εμπάθεια κάτι το οποίο φαίνεται.

      Ευχαριστούμε και πάλι για τα καλά σου λόγια και μην διστάζεις να ρίχνεις φαρμάκι εκεί και ελπίζουμε να σου αρέσει η δουλειά μας γενικότερα.

      Και πάλι καλωσόρισες στην παρέα μας.

  3. Συμφωνώ με τον pepper σε όλα… Φτάνει με τις διαστροφες και τις ψυχοπαθειες. Η ταινία είναι ύμνος στην ανθρώπινη ύπαρξη και αξίες.
    Επίσης η σκηνή με την πτώση στη μαύρη τρύπα και η οπτική αναπαράσταση της πέμπτης διάστασης ήταν νομίζω η καλύτερη στιγμή της ταινίας!

    • Ναι όντως εκπληκτική σκηνή η συγκεκριμένη, με τεχνική που μόνο ο Nolan και κάνα δυο άλλοι μπορούν να την σκηνοθετήσουν τόσο όμορφα! Όντως η ταινία είναι ύμνος στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις αξίες, ακριβώς όπως το λες!

  4. Τα πρωτα 40′ ηταν καπως περιεργα κ ειδικα οταν εισαι σε ..mood επ. φαντασιας δυσκολευεσαι να συγκεντρωθεις στην ταινια.
    Ομως οταν καταλαβαινεις οτι δεν προκειται για το ..σταρ τρεκ αρχιζεις και βλεπεις την τεραστια διασταση ενος αριστουργηματος! Απιστευτα συναισθηματα! Νιωθω παραπανω απο γεματος, για να μην πω .. εκστασιασμενος

    • Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο σου. Είναι να μπεις στο κλίμα της ταινίας, άμα μπεις τελείωσε μιλάμε για πολύ καλή ταινία! Πολύ εύκολο να την κατακρίνει κανείς, αλλά μιλάμε για ταινία που κάνει την διαφορά.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ