Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για την ταινία X-Men: The Dark Phoenix

Κριτική για την ταινία X-Men: The Dark Phoenix

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 9 Average: 4.3]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 9 Average: 4.3]

[line]

[dropcap]Κ[/dropcap]ατά τη διάρκεια μιας επικίνδυνης αποστολής διάσωσης στο διάστημα, η Τζιν βάλλεται από μια κοσμική δύναμη που τη μεταμορφώνει στην πιο ισχυρή μεταλλαγμένηπου έχει υπάρξει ποτέ. Παλεύοντας με την ασταθή και αυξανόμενη δύναμή της αλλά και τους προσωπικούς της δαίμονες, η Τζιν βγαίνει εκτός ελέγχου και φέρνει στο χείλος της διάλυσης την οικογένεια των X-MEN αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη.

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός από το Cinemafiles

Στο Dark Phoenix, το βάρος της ταινίας τοποθετείται στην κληρονομιά. Μια κληρονομιά για ένα franchise ηλικίας σχεδόν δύο δεκαετιών που βοήθησε το superhero gerne στην παγκόσμια κυριαρχία που απολαμβάνει σήμερα. Αλλά τελικά, η μόνη κληρονομιά τούτου και τελευταίου κεφαλαίου του franchise μπορεί να είναι και η ταφόπλακά του.

Ο σεναριογράφος και παραγωγός Simon Kinberg παίρνει τα σκηνοθετικά ηνία για την τελευταία “δόση” της σειράς υπερήρωων που ξεκίνησε με την ταινία X-Men , η οποία έκανε το ντεμπούτο της , πίσω στο μακρινό 2000 , όταν το ύφος των υπερηρωικών ταινιών ήταν ακόμα σχετικά μη δοκιμασμένο, με σκόρπιες επιτυχίες , όπως ο Superman του Richard Donner και τα Batman του Tim Burton που λειτούργησαν ως εξαιρέσεις , όμως , και όχι ως κανόνας. Με προϋπολογισμό μόλις 75 εκατομμυρίων δολαρίων, οι X-Men του Bryan Singer αναγκάστηκαν να μετριάσουν τις δυναμικές σκηνές (που είναι “νόμος” πλέον) και να στηριχτούν σε στιγμές οικειών χαρακτήρων – θέτοντας έτσι το πρότυπο για τις ταινίες που βασίζονται σε comic , ως δράματα χαρακτήρων με αλληλουχίες δράσης ενωμένες μεταξύ τους. Ο Kinberg, ο οποίος έγραψε το σενάριο για την τρίτη ταινία στην πρωτότυπη X-Men τριλογία, The Last Stand, φέρνει το Dark Phoenix πίσω σε αυτές τις ρίζες των χαρακτήρων, αποκαθιστώντας τα decibel , δίνοντας έμφαση στους συναισθηματικούς ρυθμούς και τις τεταμένες ανταλλαγές διαλόγων. Αυτό , φυσικά , θα μπορούσε να έχει λειτουργήσει, αν δεν είχε στήν φαρέτρα του ενα δυσάρεστα κακό σενάριο και τις απείθαρχες ερμηνείες του ταλαντούχου cast του, οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό έχουν “αποχωρήσει” από αυτό το franchise.

Ο Kinberg κάνει εδω μια δεύτερη προσπάθεια για να προσαρμόσει το περίφημο comic arc του The Dark Phoenix Saga, του οποίου το αποτέλεσμα όλοι γνωρίζουμε με το The Last Stand του 2006. Εδω το Dark Phoenix παρακολουθεί πιο προσεκτικά τα γεγονότα της ιστορίας που έγραψαν οι Chris Claremont και John Byrne, και μας πηγαίνει οκτώ χρόνια μετά τα γεγονότα του X-Men: Apocalypse με τους X-Men να έχουν καθιερωθεί ως ηρωική δύναμη , με τον U.S.A πρόεδρο , μάλιστα , να έχει απευθείας γραμμή με τον Charles Xavier (James McAvoy, ίσως ο μόνος βετεράνος του franchise που εξακολουθεί να προσπαθεί… ερμηνευτικά) μέσω ενός τηλεφώνου τύπου Batphone με ένα μεγάλο Χ επάνω του!!.

Όταν η διαστημική αποστολή των X-MEN , για την σωτηρία των αστροναυτών , πηγαίνει τρομερά λάθος, το αποτέλεσμα της είναι μια Jean Grey (Sophie Turner) η οποία έρχεται σε επαφή, και τελικά απορροφά, μια μυστηριώδη κοσμική δύναμη που ενισχύει τις τηλεκινητικές ικανότητές της σε ανεξέλεγκτα επίπεδα. Όταν η κυρίαρχη δύναμη του Φοίνικα ξεκλειδώνει μια τραυματική μνήμη που ο Xavier είχε κλειδώσει, η Jean γίνεται υπαίτια του θανάτου ενός X-MEN , κάτι που την κάνει (πλέον) φυγόδικο.

Οι δύο πρώτες πράξεις του Dark Phoenix μαστίζονται από ανόητα κίνητρα και εκτεταμένο exposition. Ο Kinberg δίνει μεγάλη έμφαση στον ασταθή διάλογο , ο οποίος είναι παράγωγο ενός προβληματικού project. Ένα πρώιμο σκηνικό -σαν παράδειγμα- είναι όταν η Mystique (μια ανησυχητικά ξύλινη Jennifer Lawrence) χτυπάει το “καμπανάκι” στον Xavier ώστε να δώσει προτεραιότητα στην εικόνα των X-Men για την πορεία και ευημερία τους , ξεχωρίζει ως ιδιαίτερα απαίσιο και άκυρο , ειδικά όταν αμείλικτα δηλώνει ότι οι X-Men πρέπει να μετονομαστούν σε X-Women!!!.
Εντάξει , το franchise των X-Men είχε -σχεδόν- πάντα ένα cheesiness, αλλά τουλάχιστον σε προηγούμενες ταινίες , ακόμα και στο reboot των X-Men , με το First Class του 2011 , οι ηθοποιοί προσπάθησαν να πουλήσουν τους συναισθηματικούς ρυθμούς , με τον τρόπο τους. Εδω δεν πετυχαίνει.

Οι σχετικά νεοφερμένοι Turner, Tye Sheridan, Kodi Smit-McPhee και Alexandra Shipp προσπαθούν πολύ περισσότερο, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να πουλήσουν το αδέξιο και κλισέ διάλογο του Kinberg. Η Turner έχει την πιο σκληρή δουλειά του συνόλου ως de facto ηγέτης της ταινίας. Στον πρώτο ηγετικό της ρόλο, η Turner παίρνει το βάρος του πρωταγωνιστή και παράλληλα villain της ταινίας, αλλά οι επιθετικές ενέργειές της είναι συχνά αμήχανες – είτε όταν έχει βίαιες εκρήξεις είτε νωρίς, όταν φλερτάρει με τον Scott (Sheridan). Για κάποιο λόγο, η Turner και ο Sheridan έχουν τη χημεία μιας “μαύρης τρύπας”, η οποία φαίνεται περίεργη δεδομένου ότι η ηθοποιός του Game of Thrones έχει μια σχετικά καλή ερμηνευτική χημεία με τους περισσότερους ηθοποιούς με τους οποίους μοιράζεται την οθόνη. Η ταινία κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά για την οικοδόμηση του χαρακτήρα της Jean Grey με συχνές αναφορές στο backstory της, αλλά το θέμα είναι ότι το Dark Phoenix (σαν ταινία) δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τον τίτλο του.

Η Turner δεν είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη για τη διάσπαρτη εστίαση του Dark Phoenix – καθώς τα εκτεταμένα reshoots και οι συχνές αναβολές της ταινίας λειτουργούν αρνητικά. Γενικά ίσως το Dark Phoenix να είναι ελαφρώς καλύτερο από το The Last Stand (και αυτό είναι δήλωση) , αλλά με την προθυμία του να δώσει “άφεση αμαρτιών” στο arc του Dark Phoenix (μέσω του The Last Stand) και το franchise στο σύνολό του, στερεί όμως απο την ταινία αξέχαστες στιγμές (δράσης και μη) και ισχυρό κεντρικό πρωταγωνιστή. Ακόμα και οι original villains της ταινίας (ενα καθαρό rip-off απο την ταινία Invasion of the Body Snatchers , όπου ποτέ δεν μάθαμε γιατί είναι τούτοι εδω στήν Γη), υπό την ηγεσία μιας ψυχρής , κλινικής και στα όρια του “κομοδίνου” Jessica Chastain (πραγματικά κρίμα για μια τέτοια υπέροχη ηθοποιό), είναι πολύ ξεχασμένοι για να ωθήσουν την ορμή της ταινίας.

Παραδόξως, λαμβάνοντας υπόψη την εστίαση στο διάλογο και το exposition, η “δύναμη’ του Dark Phoenix βρίσκεται στις σκηνές δράσης του. Αν και η ταινία -και εδω- άλλαξε την τελευταία στιγμή ολη την τρίτη πράξη του , καθώς έμοιαζε σε μεγάλο βαθμό , με το climax της Captain Marvel, o Kinberg καταφέρνει να δημιουργήσει μια δυναμική σκηνή μάχης, απλά όμως για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Η τελική μάχη, η οποία λαμβάνει χώρα σε ένα τρένο, είναι μια standout , πιασάρικη και συναρπαστική σεκάνς και έρχεται σε αντίθεση με τον CGI “θόρυβο” πολλών υπερηρωικών τρίτων πράξεων σήμερα , που σχεδόν διασώζει την ταινία και φέρνει στο μυαλό μας την εικόνα που θυμόμαστε απο τις αρχικές ταινίες των X-Men, με όλα τα δυναμικά και τα λάθη τους.

Το Dark Phoenix είναι τελικά ένα “φάλτσο” τραγούδι απο την κλασική saga των Marvel Comics, αν και δεν έχει τις ατέλειες του The Last Stand. Προσθέστε σε αυτό ένα ασταθές τελευταίο μισό (παρά την ικανοποιητική δράση) , το αδέξιο σενάριο , το κακοσχηματισμένο ικριώμα των δύο πρώτων πράξεων και μερικούς υποανάπτυκτους κοσμικούς κακοποιούς και το Dark Phoenix είναι τυχερό που δεν χάλασε εντελώς την μεταβίβασή του πρός Disney μεριά (είναι ανεπίσημα -έρχεται και το New Mutans- η τελευταία ταινία της FOX). Και ενώ το MCU μπορεί να αποδειχθεί -σίγουρα- πιο κατάλληλο για να δώσει στούς τόσους πολλούς από αυτούς τους αγαπημένους μεταλλαγμένους χαρακτήρες την πλούσια διάσταση και τη φροντίδα που τους αξίζουν, το ίδιο το franchise αξίζει να έχει μια καλή “ξεκούραση” πριν οι X-Men επιστρέψουν στην οθόνη.

Τούτου λεχθέντος, το Dark Phoenix είναι ο τέλειος διάμεσος του μαζικά ανισομερούς franchise των αγαπημένων X-Men που θα θυμόμαστε για τις χαμένες δυνατότητές του.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★.5

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”120″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] James McAvoy [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Michael Fassbender [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Jennifer Lawrence [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[line]

Χ-Μen: The Dark Phoenix Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]

[line]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ