[line]
Διάρκεια: 90′
Πρωταγωνιστούν: Ryan Gosling, Kristin Scott Thomas, Yayaying Rhatha Phongam, κ.α.
O Julian είναι ο ιδιοκτήτης ενός κλαμπ για μποξ. Η επιχείρηση αυτή βέβαια λειτουργεί ως βιτρίνα μιας οικογενειακής επιχείρησης εμπορίου ναρκωτικών. Ο Billy, αδερφός του Julian, σκοτώνει μια ιερόδουλη, κάτι που γίνεται η αιτία της δολοφονίας του. Η μητέρα τους σύντομα θα αποζητήσει εκδίκηση για τον χαμό του γιου της μέσω του Julian.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 1,5 / 5
Όλοι θα θυμάστε σίγουρα το προ διετίας εξαιρετικό Drive του Νicholas Winding Refn με τον Ryan Gosling, μια ξεχωριστή ταινία με το δικό της ιδιαίτερο στυλ. Αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των τελευταίων χρόνων και όπως είναι λογικό με τον ενθουσιασμό και την μεγάλη επιτυχία που ακολούθησε, θα ήταν αδύνατον ο Δανός σκηνοθέτης και ο Αμερικάνος superstar να μην ξανασυνεργαστούν.
Το θέμα είναι όμως ότι είναι δύσκολο να γυριστεί back to back μια ταινιάρα όπως η προηγούμενη. Δεν περιμένεις να δεις ταινία επιπέδου του Drive, αλλά τουλάχιστον κάτι ανάλογο σε μικρότερο βαθμό. Αντίθετα όμως το Οnly God Foegives απογοητεύει για αρκετούς λόγους.
Ο Refn, σωστά σκεπτόμενος αλλά λάθος πράττοντας, ακολουθεί το ίδιο στυλ με το Drive σκηνοθετικά, προσθέτοντας κάποια διαφορετικά στοιχεία, όπως τα φίλτρα της κάμερας και τις έντονες αποχρώσεις του κόκκινου στα πλάνα του. Μέχρι εδώ εντάξει. Όμως, δεν έδωσε την ίδια σημασία στην υπόθεση της ταινίας, η οποία ανα διαστήματα καταντάει κουραστική και ανυπόφορη με τα αργόσυρτα επιτηδευμένα πλάνα και τους ελάχιστους διαλόγους (ο Gosling αραδιάζει καμιά δεκαριά φράσεις συνολικά).
Προσωπικά, δεν έχω πρόβλημα με τις αργές και λιγομίλητες ταινίες αρκεί να λειτουργούν σωστά και να δικαιολογούν την τεχνική αυτή, κάτι που δεν ισχύει εδώ πέρα. Η υπόθεση είναι πολύ “λίγη” για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της ταινίας και όσο περνάει η ώρα η ταινία χάνει την (όποια) δυναμική της. Κουράζει αφάνταστα, δείχνει πολύ αυτάρεσκη και δεν έχει στοιχεία τα οποία μπορούν να κρατήσουν τον θεατή.
To δε φινάλε της είναι εντελώς απογοητευτικό και δεν καταφέρει να σώσει τίποτα από την υπόλοιπη ταινία. Πολύ καλό για άλλη μια φορά το soundtrack, υπάρχουν και μερικές ωραίες εικόνες αλλά μέχρι εκεί. Θα μπορούσε να δουλευτεί πολύ καλύτερα και να αποφευχθεί το υπερβολικό στυλιζάρισμα.
Ας ελπίσουμε η επόμενη συνεργασία των Refn και Gosling να μας οδηγήσει σε μια ταινία τύπου Drive, παρά την συγκεκριμμένη.
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]
Εγώ εκεί που προβληματίστηκα είναι με την μητέρα του και το κόλλημα με τα χέρια!
Τον κακοποιούσε σεξουαλικά όταν ήταν μικρός; για αυτό τον έβαλε να σκοτώσει τον πατέρα του και για αυτό σε ένα πλάνο τον χάιδευε με τα δάχτυλα της σαν ερωμένη αντί για μητέρα;
Μπερδεύτηκα πολύ!