Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΤαινίεςΚοινωνικέςΘλιμμένη Τζασμίν - Κριτική ταινίας

Θλιμμένη Τζασμίν – Κριτική ταινίας

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 3 Average: 3]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 3 Average: 3]

[line]

Διάρκεια: 98′
Πρωταγωνιστούν: Kate Blanchett, Alec Baldwin, Louis C.K., Bobbie Cannavale, κ.α.

Η Jasmine (Cate Blanchett), πρώην σύζυγος χρηματιστή από το Μανχάταν, του Hall (Alec Baldwin) μετακομίζει μετά από νευρική κρίση, με την ελπίδα αυτό να είναι μόνιμο, στο Σαν Φρανσίσκο για να μείνει στην αδελφή της, Ginger (Sally Hawkins). Η στάση της απέναντι στη ζωή είναι υπεροπτική κι αυτό είναι κάτι που η Ginger  απλά ανέχεται, αφού σέβεται τη σχέση που έχει με την αδελφή της. Η Jasmine πιάνει δουλειά ως ρεσεψιονίστρια οδοντογιατρού, ενώ παρακολουθεί και μαθήματα υπολογιστή. Πάντα επικριτική, δεν αντέχει τον Chili (Bobby Cannavale), τον φίλο της αδελφής της. Κι αυτό, ενώ μάλλον ξεχνάει πως ήταν εν μέρει υπεύθυνη για τη διάλυση του γάμου της Ginger, ενθαρρύνοντας τους να επενδύσουν σε μία από τις χρηματιστικές απάτες του Hal.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3,5 / 5

Μπορείς να πεις πολλά για την (θέλει-δεν θέλει κανείς) τεράστια προσωπικότητα του Woody Allen (κυρίως για αυτά που έχουν να κάνουν με την προσωπική του ζωή, παρά με την καλλιτεχνική), ωστόσο κανείς δεν μπορεί να του προσάψει ότι ταινίες του στερούνται ενδιαφέροντος. Κάθε νέα του απόπειρα, συζητιέται στο Χόλιγουντ και φυσικά κάθε χρόνο πολλοί είναι εκείνοι οι ηθοποιοί που θέλουν να συμμετάσχουν στα project του. Ολοένα και περισσότερα μέλη προστίθενται στις ταινίες του, με μερικούς μάλιστα να μην τους περιμένεις, όπως συμβαίνει στο Blue Jasmine με τον stand-up comedian Louis C.K. (της σειράς Louie), αλλά και τον Bobby Cannavale, που σίγουρα δεν ήταν και από τις πρώτες επιλογές αν ρώταγες κάποιον fan του Allen.

H ταινία δεν διαφέρει και πάρα πολύ από τις τελευταίες (ειδικά) ταινίες του Woody Allen και φυσικά όλα εκείνα τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν υπάρχουν και στο Blue Jasmine (jazz μουσική, γλυκόπικρο χιούμορ και ατελείωτοι ενδιαφέροντες διάλογοι). Εχοντας ως εφαλτήριο την εξαιρετική ερμηνεία της Blanchet, o Allen δημιουργεί μια φαινομενικά κοινότυπη αλλά αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία, παρουσιάζοντας μας την τωρινή κατάσταση αλλά και κάποια (εύστοχα ή άστοχα) flashback. Ότι και να πει κανείς για την φοβερή και τρομερή Βρετανίδα ηθοποιό είναι πολύ λίγο. Σίγουρα είναι με διαφορά από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της εποχής μας (μαζί με την Meryl Strip και ίσως την Kate Winslet) και το αποδεικνύει σε όλες τις σκηνές της και σε κάθε φράση που εκστομίζει κλέβοντας πολύ άνετα την παράσταση.
Mε επιφύλαξη, ίσως έχουμε την καλύτερη ερμηνεία γενικά σε ταινία του Αllen. Eδώ την βλέπουμε να είναι νευρωτική, σε έκρυθμη κατάσταση βλέποντας τα πάντα να διαλύονται δίπλα της και καταφέρνει σε κάθε σκηνή να είναι καλύτερη από ότι στην προηγούμενη. Είναι εντυπωσιακό το πόσο πειστική είναι στον ρόλο της, κάθε της πλάνο και ατάκα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.

Στο Blue Jasmine δεν έχουμε τόσο την κωμική εκδοχή της υπόθεσης όπως ίσως θα έκανε οWoody Allen μέχρι πέρσι, αλλά έχει επιλέξει (με μερικές κωμικές σφήνες) την πιο δραματική πλευρά των γεγονότων, χωρίς ευτυχώς να βαραίνει την κατάσταση – και σε αυτό βοηθούν και τα φοβερά τοπία κυρίως της Νέας Υόρκης (όπως δήλωσε άλλωστε θέλει να παραμείνει στην Αμερική για να γυρίσει και άλλες ταινίες). H ταινία ξεκινάει με ένα κάπως ανιαρό πρώτο τέταρτο, το οποίο δεν σε προδιαθέτει για κάτι αξιόλογο, στην πορεία ωστόσο βελτιώνονται αισθητά τα πράγματα και έχουμε έναν εντυπωσιακά σταθερό ρυθμό. Ο ρυθμός της ταινίας ανεβαίνει, οι ερμηνείες του υπόλοιπου καστ είναι πολύ καλές (εξαίσια η Sally Hawkins, σταθερά καλός ως συνήθως ο Alec Baldwin, πειστικός ο Cannavale, αξιοπρεπέστατος και ο Peter Saarsgaard), ενώ οι πινελιές χιούμορ γίνονται στα κατάλληλα σημεία που χρειάζεται.

Εκτός από το μουδιασμένο ξεκίνημα, η ταινία κυλάει με αρκετό ενδιαφέρον, αν και ξέρεις οτι δεν πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα (Nευρικός εραστής) ή και πιο σύγχρονα (Match Point) αριστουργήματα του ευφυούς και εκκεντρικού δημιουργού, ωστόσο παραμένει σε εξαιρετική φόρμα και ακόμα “το ‘χει”. Δεν ξέρω αν χρειάζεται να περαιτέρω ανάλυση της ταινίας,διότι τα πράγματα είναι απλά: Εφ’ όσον κάποιος είναι fan του Allen θα περάσει καλά, αν όχι θα πρέπει να έχει συνηθίσει στους ρυθμούς του Allen, για να βρει κάποια στοιχεία που θα του κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Eίναι μέσα στις ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς (μπορεί και στις καλύτερες) και την συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

[line]

https://www.youtube.com/watch?v=FER3C394aI8

[author title=”Title” author_id=””]

[share title=”Title” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ